എന്തിനെന്നറിയാതെ ....

മടുക്കുന്നു മനം
എന്തിനോ, ഏതിനൊ യെന്നില്ലാതെ
ഭൂതകാലതേയ്ക്ക് ഓടാന്‍ കൊതിക്കുന്നു മനം
അവിടമാണ് സുരഷിതം
ഏകാന്തതയുടെ സുഖമുള്ള തഴുകല്‍..
ഒറ്റപെടലിന്റെ തേങ്ങലുകളില്ല ,
ഓര്‍ക്കുവാന്‍ ഒന്നുമില്ല ,നേടാനും
ചിന്തയ ചിന്തകള്‍ പാദങ്ങളില്‍
തറയ്ക്കും കാരമുള്ളുകള്‍ പോലെ
തിക്കും ,തിര്‍ക്കുമില്ലതെ
കൂട്ടും,കൂട്ടുകാരുമില്ലതെ
പുല്ലും ,കല്ലും, കരിയിലകളും
വീണുകിടക്കും വഴിയോരത്തിലൂടെ
എന്തോ തേടാനെന്നപോലെ നടക്കാം ..
പായല്‍ നിറഞ്ഞ കുളക്കടവിന്‍
വക്കത്തു പാഴ്കിനാവിനു കൂട്ടായിരികാം
കാട്ടുചേമ്പിന്‍ തണ്ടുടൊടിച്ചും
പാട്ടു മൂളും കൊതുകുകള്ക് രക്തദാനം ചെയ്തും
അതിഥി യരാനെന്നുയെത്തി നോക്കും
നീര്‍ തവളകള്കായീ കല്ലുകള്‍ പൊറുക്കാം
കുളിരുള്ള പുലര്‍ക്കാലങ്ങളില്‍
പുറത്തിറങ്ങി താരാപഥം നോക്കാം
ആര്‍ത്തിരമ്പും മഴക്കാലത്തു
കൂടില്ലാത്ത കിളിയെ പോലെ
ഒട്ടിയ ചിറകുമായി നനഞ്ഞിരിക്കാം
ഓര്‍മതന്‍ പുസ്തകത്താളില്‍
യിനിയൊന്നും കോറിയിടനില്ല
കഥകളും ,കവിതകളുമൊന്നുമില്ല
താഴുന്നു പോകട്ടെ ഭൂതകാലതേയിക്ക്
യിനിയൊരു കാലം കാണാനാകാതെ ....